Hayat denen şu büyük sahnede....

Kaç şiirimi gömdüm gözyaşıma
Kaç gözyaşım ulaştı özgürlüğe
Bir deniz kıyısında Çakıl taşlarıyla oynadığım hayat
Nasıl eriyip gidiyormuş
Oysa kumdan yaptığım kaleler gibi
Dalgaların gelip onları Yıkmamasını istemek
Çocukluk arzularından Daha öteymiş
Uğramadan önce yalnızlık durağına
Yüzünü aynalardan saklamak
Ne saçma bir şeymiş
oysa Rüyalarında kendini başka biri zannedip
Olmayacak şeylere sıkıca sarılmak
Günü geldiğinde yok olacağını bile bile
Kaç hayalin peşinden koştum
Yalnızlığımı terkederim die
Kaç umudum kaybolduŞu yaşamak sil silesinde
Kim olduğumu hiç bulamadım
Hangi roldeydim kimbilir
Hayat denen şu büyük sahnede....

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İyi Geceler Sevgilim

Günaydın

Merhaba Sevgilim.